Een jaar geleden in december schreef ik over mijn Pauzestand omdat ik ziek was en een intensieve behandeling inging. Ik wist niet precies wat te verwachten, wel dat ik niet kon werken en jullie even niets van me zouden horen. Vrolijk schreef ik: tot in de bruisende lente!

Mijn herstel begon best voorspoedig. In maart 2022 in Samen op weg naar herstel schreef ik hoe ik mijn proces bestudeerde en van de zijlijn volgde wat er in de sector speelde. Ik zag dat ik niet de enige was die aan het herstellen was. De sector heeft zwaar geleden de afgelopen jaren. We zijn allemaal herstellende, was mijn indruk.

 

Complex herstel

Daarna bleek mijn herstelproces veel gecompliceerder te verlopen dan iedereen had verwacht. De lente was hobbelig, pijn drong zich op. En bleef, al had het lichaam in de zomer een status quo bereikt waarmee ik toch op vakantie kon.

Voorzichtig dacht ik aan het oppakken van werk. Maar in de herfst verslechterde de situatie. Ik lag een hele maand in het ziekenhuis en onderging twee operaties.

Nu kan ik eindelijk zeggen dat ik geen pijn heb en mijn conditie beter wordt. De energie komt terug, in hapjes en brokjes. Ik oefen in het omgaan met wat er is en wat ik die dag wel en niet kan doen. En dat is elke week meer!

 

Stilstand?

Ergens in de afgelopen maanden las ik over een boom in de winter. De takken zijn leeg, het ziet eruit als stilstand. Maar onder de oppervlakte gebeurt er van alles. De energie gaat naar diep in de wortels. De boom gebruikt zijn levenssap om zaadjes te laten ontkiemen.

Het beeld van de boom in de winterfase, daar heb ik veel aan gehad. Want ik had wel ideeën en gedachten, maar ik kon er nog niets mee. Daaraan overgeven was makkelijker met het inzicht dat het onder de oppervlakte pruttelde.

In een winterfase laat je los en komt er ruimte vrij. Ruimte voor nieuwe verlangens, voor nieuwe ideeën. Dat gaat niet van de ene op de andere dag. Tussen het loslaten van het oude en het ontstaan van het nieuwe zit een fase van niet-weten.

 

Mindset

De kunst is om hiervoor geduld op te brengen. Om te vertrouwen op dat proces. Dat gaat over niets doen, alleen maar te zijn. Maar gelukkig ook over het voeden van de wortels. Lezen. Naar binnen kijken.

Misschien vraag je je of waar dit heengaat? Of krijg je kriebels omdat dit wel erg zweverig klinkt?

 

Veerkracht

Ik kan het me voorstellen! En ik heb zeker nog niet de antwoorden. Wel weet ik dat ik je in 2023 graag meeneem in mijn verdere reis. Ik ga onderzoeken hoe anderen dat doen: jezelf vernieuwen en opnieuw uitvinden. En inspirerende voorbeelden verzamelen van mensen die dit toepassen op het werk en de organisatie radicaal vernieuwen.

Want veerkracht, wendbaarheid en (persoonlijk) leiderschap zullen in dit nieuwe jaar belangrijke thema’s zijn. Omdat we allemaal hebben om te gaan met verandering en vernieuwing.