Het seizoen is in volle vaart begonnen en als ik kijk naar de eerste werksessies, openingsspeeches, dankwoorden en presentaties kan het niet anders: in dit seizoen gaan we onderwerpen bespreekbaar maken!

Zo ontstond na de presentatie van Your Life on Stage op het congres Poppodia en Festivals een openhartig gesprek over hoe om te gaan met de mentale druk die wordt ervaren. Als startende artiest met een rugzak vol waarschuwingen of als bevlogen medewerker met een enorm takenpakket; het is overleven, bleek, maar het maakt een groot verschil of er over gepraat wordt in de opleiding of dat het onbespreekbaar is in de organisatie waar je werkt.

Verbinden

Het team van Hogeschool Zuyd ontwikkelt in het Living Lab een soort buddy systeem. Waarom? Feedback van studenten op het onderwijs bereikt de hogeschool te vaak niet. Studenten voelen zich niet genoeg op hun gemak om kritiek te uiten of zien te weinig van wat er met de feedback gebeurt. Ze voelen zich niet gehoord. De buddy –is het idee – verbindt organisatie en student en draagt zo bij aan de vernieuwing van het onderwijs.

Ook de politie, lees ik in de Zaterdagkrant, overweegt om buddy’s in te zetten zodat in vertrouwen gesproken kan worden over lastige loyaliteitskwesties. Bijvoorbeeld in de situatie van de agent die zich verscheurd voelt tussen de loyaliteit die zijn familie eist en de integriteit die het korps verlangt.

Kwetsbaarheid
Lastige onderwerpen bespreekbaar maken vereist openheid tussen mensen. Je moet je kwetsbaar durven opstellen en echt luisteren naar de ander. Over kwetsbaarheid sprak Lot Vekemans in de Staat voor het Theater, die zij uitsprak bij de opening van het Theaterfestival.

Vekemans deed een oproep aan de sector om zich om te draaien en niet langer naar binnen te keren, maar naar buiten te kijken. Tegelijkertijd hield ze een prachtig pleidooi om vanuit de eigen kracht te gaan staan voor waar je voor wilt staan. Om je eigen plek in te nemen. Hoe moeilijk dat ook is.

Laten we moedig wezen
Ze verwees hierbij naar het citaat van Roosevelt in zijn beroemde speech The man in the mirror :Het gaat niet om degene die bij een ander aan de kant staat te roepen wat die verkeerd doet. Het gaat om degene die daadwerkelijk in de arena staat en iets bereiken wil en daarbij fouten durft te maken. Die kan slagen en kan falen, maar die, als hij of zij faalt, in elk geval “grote moed heeft getoond…”

En daar gaat het om: Daring greatly. Moed. En kwetsbaarheid. Jezelf durven laten zien. En daar trots op zijn: kwetsbaarheid is immers de bron van alle creativiteit en innovatie.

Het is ook eng. Maar zonder angst geen moed.

Als dat geen prachtige insteek is! Laten we er een moedig seizoen en studiejaar van maken, waarbij we vele onbesproken zaken wèl bespreken!