Met collega’s

Tijdens het Theaterfestival zat ik in de Koninklijke Foyer van de schouwburg in Amsterdam die nu ITA heet. Het gezelschap zat in twee cirkels. De binnenste cirkel werd gevormd door jonge zakelijk leiders.

TALENTONTWIKKELING

Zakelijk leiders die eerder samen een brief hadden geschreven aan de minister van OCW om de aandacht te vestigen op hun talentontwikkeling en de zorgen die ze hierover hebben. Want talentontwikkeling krijgt weer aandacht in het landelijke beleid, maar is vooral gericht op de ontwikkeling van makers en artistiek talent.

Deze zakelijk leiders kwamen bijeen om met elkaar over hun vak te praten en hoe ze zich willen blijven ontwikkelen. Ze zijn nog steeds het bekende schaap met de vijf poten. Ze werken vaak met kleine organisaties en zijn zowel verantwoordelijk voor de lange lijnen als voor het managen van de dagelijkse dingen en voeren vaak zelf ook een aantal praktische werkzaamheden uit.

SCHAAP MET VIJF POTEN

Met name het aanvragen van fondsen en het administratieve werk wat er mee gepaard gaat, kost veel tijd. Één van de redenen waarom er te weinig tijd is voor reflectie, zo hoorde ik. Tijd om bijvoorbeeld samen met de artistieke leiding plannen te maken voor de lange termijn. Terwijl dat juist vraagt om de kwaliteiten die de zakelijk leiders inbrengen en die zo noodzakelijk zijn voor de ontwikkeling van het gezelschap.

Ik schreef er al eerder over, omdat ik het hoor van alle medewerkers, in alle geledingen van culturele organisaties. ‘We’ zijn krap bemenst, worden geregeerd door de waan van de dag en zijn gewend aan rennen voor deadlines en het blussen van brandjes. We nemen te weinig tijd om even stil te staan, te leren en te verbeteren.

LACHEN

Deze zakelijk leiders maakten een start om dit met elkaar te delen. En gaven aan van elkaar en van andere generaties te willen leren. Een beproefd recept, wat mij betreft. Zelf was ik lang geleden zakelijk leider en zat ik in meerdere clubjes van gelijkgestemden. Tijdens informele en gezellige bijeenkomsten deelden we ervaringen, durfden we elkaar vragen te stellen en advies te geven.

En konden we heerlijk lachen om de verschillende anekdotes. Zo herinner ik me nog steeds hoe één van ons tijdens een etentje smakelijk vertelde over een totaal mislukte onderhandeling met een bekende acteur. In die lach zat herkenning, opluchting maar ook relativering.

ADVIES

Mijn collega’s maakten ook fouten en vonden onderhandelen ook moeilijk! Vrolijk en gesterkt verlieten we het restaurant. Het is de kunst om die momenten te organiseren. Dat geldt voor iedereen, niet alleen voor jonge zakelijk leiders.

Maak jij tijd voor reflectie of vind je dat je geen tijd hebt en blijf je doorrennen? Mijn advies: claim de tijd. Doe het tóch. En doe het samen.